Nick Heidfeld

Nick Heidfeld

Nick Heidfeld rozpoczął karierę wyścigową w wieku dziewięciu lat, gdy zaczął się ścigać w klubie kartingowym Kerpen-Mancheim. W 1991 roku był trzeci w serii ADAC Junior Trophy, dzięki czemu dostał się do narodowego zespołu ADAC Junior, z którym wygrał zawody International CIK Junior.

W 1992 roku zajął piąte miejsce w kartingowych Mistrzostwach Niemiec, dzięki któremu zakwalifikował się do Mistrzostw Świata we francuskim Laval. W 1994 roku wygrał niemiecką Formułę Ford 1600 zwyciężając w ośmiu z dziewięciu wyścigów. Rok później również był najlepszy - tym razem wygrywając niemiecką Formułę Ford 1800.

W 1996 roku Nick zaczął się ścigać w niemieckiej Formule 3 w zespole Opal BSR. Wygrał trzy wyścigi i w klasyfikacji końcowej był trzeci. Zdobył też Pole Position i wygrał pierwszy wyścig w Grand Prix Macau, a w klasyfikacji końcowej po dwóch wyścigach był szósty. W 1997 roku Heidfeld dostał się do juniorskiego zespołu Mercedesa i miał okazję testować bolid McLarena. W międzyczasie wciąż z powodzeniem jeździł w Formule 3 zdobywając tytuł mistrzowski. W 1998 roku został wicemistrzem Formuły 3000 odnosząc trzy zwycięstwa w Monaco, Hockenheim i Hungaroring. Zdobył również dwa Pole Position i dwa najszybsze okrążenia wyścigu.

W 1999 roku wciąż testował dla zespołu McLaren Mercedes oraz jeździł w Formule 3, gdzie po raz kolejny zdobył tytuł mistrzowski. W końcu w 2000 roku Nick zadebiutował w Formule 1 w zespole Prost, gdzie przez cały sezon nękany był przez najróżniejsze problemy natury technicznej.

W 2001 roku Nick przeniósł się do Sauber’a i już w pierwszym sezonie stanął na podium - podczas Grand Prix Brazylii na torze Interlagos. Ostatecznie ukończył sezon na ósmym miejscu z dwunastoma punktami, czym w dużym stopniu pomógł szwajcarskiemu zespołowi zdobyć czwarte miejsce w klasyfikacji konstruktorów. Również w 2002 roku Heidfeld jeździł dla Petera Saubera, tym razem w towarzystwie wschodzącej gwiazdy Felipe Massy. Zespół miał jednak sporo problemów z bolidem co sprawiło, że w klasyfikacji konstruktorów zajął dopiero piąte miejsce, a Nick w ciągu sezonu zdobył tylko siedem punktów…

Rok 2003 nie był wcale łatwiejszy - Sauber C22 nie spełnił oczekiwań konstruktorów i był zdecydowanie wolniejszy niż się spodziewano. Niemiec był w stanie zdobyć tylko dwa punkty aż do wyścigu w Indianapolis, gdy dzięki brawurowej taktyce zdobył cztery kolejne "oczka". Wkrótce okazało się, że w 2004 roku w zespole Sauber będzie jeździł Felipe Massa i Giancarlo Fisichella, i Heidfeld został zmuszony do poszukania sobie nowego pracodawcy.

Nie było to wcale takie łatwe - najpierw testował Jordana nie będąc pewnym, czy będzie dla niego miejsce w zespole. Po wielu miesiącach niepewności Eddie Jordan zaproponował Niemcowi kontrakt, dzięki któremu mógł pozostać w Formule 1.

Sezon 2004 był bardzo ciężki - silnik Coswortha był znacznie słabszy od konkurencji, jednak Heidfeld aż piętnaście razy wciągu sezonu był szybszy od kolegi z zespołu. Ostatecznie zdobył tylko 3 punkty - dzięki siódmemu miejscu w Monaco i ósmemu w Montrealu.

Na szczęście Nickowi udało się jakoś przetrwać kiepski sezon w Jordanie i w 2005 roku dostał wielką szansę od Franka Williamsa. Początek sezonu był bardzo dobry - Nick aż trzy razy stanął na podium podczas pierwszych siedmiu wyścigów. W lipcu BMW ogłosiło przejęcie zespołu Sauber i podpisanie kolejnego kontraktu z Heidfeldem. Podczas testów przed Grand Prix Włoch Nick uległ bardzo poważnemu wypadkowi, który przedwcześnie zakończył jego sezon i współpracę z Williamsem.

Heidfeld wznowił swoją przygodę z Formułą 1 już w nowym zespole BMW Sauber w sezonie 2006. W pierwszej części sezonu partnerem Niemca w zespole był Jacques Villeneuve, który później został zastąpiony przez Roberta Kubicę. Zmiana ta wyszła Nickowi na dobre - konkurencja między kierowcami sprawiła, że w drugiej części sezonu Heidfeld znacznie przyśpieszył. Już podczas wyścigu na Węgrzech zapewnił zespołowi pierwsze podium, a ostatecznie zajął dziewiąte miejsce w klasyfikacji kierowców.

W 2007 roku Nick maksymalnie wykorzystał bolid BMW Sauber F1.07, który chociaż nie był tak szybki jak McLareny i Ferrari pomógł Heidfeldowi aż dwukrotnie stanąć na podium. Heidfeld w aż czternastu wyścigach zdobywał punkty, co ostatecznie dało mu świetne piąte miejsce w klasyfikacji kierowców.