Jarno Trulli

Jarno Trulli

Jarno Trulli wygrał wiele tytułów mistrza świata i Włoch w gokartach, czym zyskał uznanie ówczesnego szefa Benettona Flavio Briatore, który zasponsorował mu starty w niemieckiej Formule 3. Trulli dołączył do serii na dwa wyścigi przed końcem sezonu i … oba wygrał.

W następnym sezonie został w Niemczech i z łatwością zdobył tytuł mistrzowski. Zadebiutował w Formule 1 w 1997 roku - tym razem także dzięki Flavio Briatore. Tarso Marques nie spisywał się zbyt dobrze za kierownicą Minardi i Jarno go zastąpił.

Do pierwszego wyścigu w Australii startował z odległej siedemnastej pozycji, jednak dzięki dobrej jeździe w wyścigu awansował na dziewiąte miejsce. Cały sezon stał jednak pod znakiem usterek technicznych i braku mocy.

Od Grand Prix Francji Jarno zastępował kontuzjowanego w wypadku w Montrealu Oliviera Panisa. Włoch ukończył Grand Prix Niemiec na doskonałym czwartym miejscu, a podczas Grand Prix Austrii zaszokował świat prowadząc przez pół wyścigu, zanim silnik Prosta wybuchł…

Po ciężkim sezonie 1999 Jarno przeniósł się do zespołu Eddiego Jordana, który szukał następcy odchodzącego na emeryturę Damona Hilla. Za kierownicą ‘żółtego trzmiela’ Jarno spisywał się znakomicie - był jedynym kierowcą nie prowadzącym Ferrari lub McLarena, któremu udało się zakwalifikować w pierwszym rzędzie! Jednak problemy z bolidem i spory pech nie pozwoliły mu przekuć wyników osiąganych w kwalifikacjach na sukcesy w wyścigach.

Również w 2001 roku Jarno kwalifikował się wysoko, a w wyścigach zawodził bolid. Mając dość ciągłych awarii Trulli ‘zamienił’ się miejscami z Giancarlo Fisichellą i w 2002 roku przesiadł się do Renault z nadzieją, że w końcu będzie miał szansę pokazać, na co go stać. Jarno zakończył sezon z dziewięcioma punktami, o pięć mniej niż kolega z zespołu Jenson Button, a jego najlepszym wynikiem było czwarte miejsce w Monaco.

Po średnim sezonie 2003, w pierwszej połowie 2004 Jarno niemal rozdawał karty! Jednak w drugiej połowie sezonu nie utrzymał narzuconego przez rywali tempa i po prostu popełniał błędy. Mówi się, że pierwsze i dotychczas jedyne zwycięstwo, które odniósł w Monaco było paradoksalnie początkiem końca przygody Włocha w Renault. Napięcie na linii Trulli-Briatore rosło, szczególnie po tym jak Jarno niemal oddał na ostatnim zakręcie trzecie miejsce Rubensowi Barichello w Grand Prix Francji. Nawet Pole Position na Spa nie było w stanie uratować miejsca Jarno w zespole. Po Grand Prix Włoch kontrakt został rozwiązany za porozumieniem stron i Trulli wzmocnił Toyotę podczas dwóch ostatnich wyścigów sezonu.

Sezon 2005 był pierwszym pełnym sezonem w barwach japońskiego giganta motoryzacyjnego. Podobnie jak w latach poprzednich Jarno zaliczył świetny początek sezonu, a drugą część średnią. Pomimo tego zdobył czterdzieści trzy punkty i pomógł Toyocie zdobyć czwarte miejsce w klasyfikacji kontruktorów.

W 2006 roku w pierwszych dziewięciu wyścigach Trulli zdołał zdobyć zaledwie jeden punkt. Jednak w pozostałych wyścigach kombinacja Trulli-Toyota-Bridgestone zaczęła funkcjonować zdecydowanie lepiej i ostatecznie Jarno uzbierał piętnaście oczek.

Pomimo szumnych zapowiedzi sezon 2007 był dla Toyoty i Trulliego jeszcze gorszy. W trakcie całego sezonu Jarno zdołał uzbierać zaledwie osiem punktów, co wystarczyło na trzynaste miejsce w generalce.